ชีวิตมอปลาย :: My high school

มาต่อกันที่ชีวิตหลังเจอทางเลือก ตอนจบ ม.ต้น สรุปว่าเรียนตามกระแสเหมือนเดิม
สายวิทย์ แต่แอบเลือกเป็นศิลปะนิดนึง ชีวิตเริ่มไม่ง่ายเหมือน ม.ต้นแหะ จากเดิมเรียนๆ เล่นๆ
ไม่ต้องอ่านหนังสือเท่าไหร่ก็ยังผ่านได้สบายๆ แต่เพื่อนๆ ห้องเรานี่ดิเริ่มจริงจังกันมากขึ้น
โดยเฉพาะพวกที่หัวกะทิข้นๆ นี่คิดถึงขั้นเตรียมเอนท์กันแล้ว ส่วนเราก็ยังเรื่อยๆ เรียงๆ
ออกแนวขวางโลกเล็กๆ ด้วยซ้ำ ว่าทำไมไม่ใช้ชีวิต ม.ปลายให้มันสนุกสนานหน่อย
เอาแต่เรียนๆๆๆ ตกเย็นก็ยังไปเรียนพิเศษกันอีก ว่าแล้วก็สวนกระแสชาวบ้านไม่ค่อยสนใจเรียน

แต่ว่านี่มันไม่ใช่กล้วยๆ แล้วอะดิ พอวิทยาศาสตร์มันแยกเป็น ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ
โอ้ย ไมมันยากแบบนี้ฟะ โคตรยาก จากเรียนเกรดสามปลายๆ นี่ก็ลดมาสามต้นๆ
แถมเกรดต่ำกว่า 3 ไม่เคยรู้จักก็มาเสร็จที่ม.ปลายนี่แหละ ได้สองมากิน ยังดีไม่หล่นไปหนึ่ง
นี่ขนาดมีโพยลอกกันกระจายบางวิชานะเนี่ย ไม่ไหวๆ เริ่มคิดจะกลับไปเรียนสายศิลป์อีกทีละ
แต่ใจยังไม่กล้าพอ เพราะต้องเรียนซ้ำอีกปี แต่ก็มีนังปุ๊กที่ตัดสินใจเลือกทางที่ตัวเองชอบ
ไปสอบ ม.4 ที่ มข.เริ่มเรียนใหม่ เออ มันแน่จริงว่ะ ส่วนที่เหลือที่รู้ว่าไม่ใช่ทางที่ชอบๆ
ก็จำต้องก้มหน้าเรียนไป แล้วค่อยไปอ่านหนังสือเอ็นท์สายศิลป์เอาเอง เราก็เป็นหนึ่งในนั้น

ม.4 ฟลุ้กสอบเทียบผ่านพอดี มีสิทธ์ได้เอ็นท์ เลยเลือกสายศิลป์หมดเลย แน่นอน คณะโบราณ
เป็นหนึ่งในตัวเลือกแหงๆ ที่เหลือก็พวกมนุษย์ฯ ทั้งหลาย แต่ไม่มีใครสอบสายศิลป์ด้วยเลยปีนั้น
เพราะส่วนใหญ่ยังสอบเทียบไม่ผ่าน ไม่มีเพื่อนไปสอบเลย หนังสือก็ไม่ค่อยได้อ่าน เอาข้อสอบ
เก่าๆ มาทำแค่ปีนึงย้อนหลัง แล้วก็ไม่ค่อยได้อ่านอีกเลย สรุปไปสอบก็กามั่วเป็นส่วนใหญ่
ทำข้อสอบไวมาก เสร็จเป็นคนแรกเกือบทุกวิชาเลย เพราะทำไม่ได้นั่นเอง ฮาๆๆ ผลคงไม่ต้องบอก
ไม่ติดสักคณะ ขนาดปีนั้นเลือกได้ตั้ง 6 ตัวเลือกแน่ะ

ม.5 เอาใหม่ ตอนนี้เริ่มตามเพื่อนไปเรียนพิเศษล่ะ เพราะเรียนในห้องไม่รู้เรื่องเลย โดยเฉพาะ
ฟิสิกส์กะเคมี แล้วจะไปเล่น ก็ไม่มีใครเล่นด้วย ปีนี้เตรียมตัวเอนท์กันเกือบทั้งห้องเลย
มีเพื่อนไปสอบเพียบ ด้วยความขี้เกียจอ่านหนังสือ เลยเลือกมั่วๆ เอนท์สายวิทย์ไป เลือกวิดยาหมด
ไป 4 อันดับ กะว่าติดก็เอาแล้ววะ ขี้เกียจเรียนม.ปลาย กับอ่านหนังสือเอนท์ละ เพราะม.6 มัน
คงกดดันน่าดู ปีนี้เตรียมตัวขึ้นมานิด เอาข้อสอบเก่ามาทำย้อนหลังสามสี่ปี วิชาที่ทำได้ดี ไม่ใช่
วิชาวิทยาศาสตร์เลยสักตัว เวรกรรมตู จะรอดมะเนี่ย เอาวะ ประเมินคะแนนคร่าวๆ ก็น่าจะติด
อันดับสี่ ไม่ก็อันดับสุดท้ายละวะ อ้อ อันดับสุดท้ายเลือก วนศาสตร์ เกษตร นะคร้าบบบ
ตอนนั้น มีรุ่นพี่คนนึงไปเรียน รู้สึกว่าเท่ห์ดี ได้เข้าป่า ก็เหมือนได้เที่ยว ไม่วายๆ ห่วงเที่ยวตลอด
เรียนก็ไม่น่าหนักมาก ชีวะพอไปได้ ช่วงนั้นกระแสของการอนุรักษ์กำลังมาแรงเนื่องจากการตาย
ของสืบ นาคะเสถียร ประกอบกับชอบแนวสิ่งแวดล้อม แนวอนุรักษ์อยู่แล้ว เลยสนใจคณะนี้
อุดมการณ์อย่างแรง เป็นจังหวะดีที่ปีนั้น ไปสอบสนามสอบเดียวกับนังเก๋ เลยไปหาที่พักและ
อยู่ด้วยกันช่วงสอบ มันก็ช่วยทบทวนวิชาทุกคืน เหมือนช่วยกันติวไปในตัว เพราะถ้าสอบคนเดียว
มีหวังไม่อ่านตามเคย นังเก๋เป็นส่วนสำคัญที่ทำให้เอ็นท์ติด เพราะข้อสอบออกเหมือนที่มันถามเพียบ
เลยทำให้ได้คะแนนเกินกว่าที่คาดมาหน่อย แต่ทำให้ไปติดคณะที่ไม่คาดคิด ที่เลือกไปงั้นแหละ

แอ่น แอน แอ๊น วิดยา ศิลปากร นั่นเอง เลือกเพราะว่ามันเป็นวิดยา และเลือกเพราะใจชอบศิลปากร
ไม่ได้เรียนโบราณ แต่เรียนมหาลัยเดียวกันก็ยังดีวะ แถมมี จิตรกรรม ถาปัด เด็ค คณะที่ใฝ่ฝัน
แต่เอื้อมไม่ถึง อักษรฯ ก็มีอ.วินิตา หรือ ว.วินิจฉัยกุล หนึ่งในนักเขียนในดวงใจสอนอยู่ด้วย
โอ้ สวรรค์จริงๆ แต่ช้าก่อน ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย วิดยาต้องไปเรียนนครปฐม หาใช่วังท่าพระไม่
แป่ว ตูหนอตู อยู่ไหนฟะเนี่ย แต่พ่อกะแม่ก็ดูดีใจ เพราะไปอยู่ใกล้ถิ่นเกิดพ่อมากขึ้นหน่อย

จำได้ สมัยนั้นผลสอบมาเป็นซองๆ แล้วก็มีถ่ายทอดทีวีต้องถ่างตาดูหลังเที่ยงคืน จำไม่ได้ว่ารู้จาก
อันไหนก่อน ทีวีก็ถ่างตาดูหาชื่อตัวเอง ซองก็ได้ แต่สมัยนั้นอยู่บ้านพักหลวง ต้องส่งจ่าหน้าไปที่
ส่วนกลางของวิทยาลัย ถ้าไม่เดินไปดูเอง พ่อก็จะดูและหยิบมาให้ วันนั้นพ่อเจอก่อน คงรู้ว่าซองผล
คุณท่านแอบแกะก่อนเลย แล้วเดินดุ่มๆ ไปหาหนังสือสมัครเอนท์มาเปิด โดยที่ยังไม่บอกเรา
เพราะอยากรู้ว่าติดอะไร เพราะผลในซองบอกแค่รหัสคณะที่เลือกไว้ แล้วก็ลงมายื่นซองคืนเรา
แหมๆ ไม่เท่าไหร่เลย พอรู้ผลก็รีบโทรหานังเก๋ก่อนเลย สมัยนั้นมือถงมือถือไม่ต้องพูดถึง
โทรศัพท์บ้านยังไม่มีเลยคร้าบ ต้องเดินไปตู้หยอดเหรียญ โทรหันมันด้วยความดีใจ แล้วมันก็ติด
ตามคาดเหมือนกัน ได้เรียนหมอ มข. สมใจ ส่วนเพื่อนๆ ปีนั้นติดกันครึ่งห้องได้ แต่ที่น่าแปลกคือ
ไม่มีผู้ชายเอ็นท์ติดสักคน มีแต่ผู้หญิง เหอๆๆ สรุปว่าหายกันไปครึ่งห้องได้ เพื่อนที่อยู่ต่อ ม.6
มันก็หงอยๆ เหงาๆ เหมือนกัน พวกผู้ชายที่เรียนดีกว่าเราก็ไม่ติด น่าจะเป็นเพราะเลือกกันสูงๆ
แต่สุดท้าย ตอนจบ ม.6 พวกมันก็สอบได้วิศวะ สมใจ ส่วนที่เหลือก็ได้คณะดีๆ กันทั้งนั้น
เป็นอันจบชีวิต ม.ปลาย