ก้าวต่อไป :: Keep walking

วันนี้ว่าจะขยันไปนั่งเรียนกับเด็กๆ ป.ตรีที่นี่สักกะหน่อย แต่ดันหนีเชื้อขี้เกียจไม่พ้น
ตื่นสาย ไม่ได้ไปจนได้ ว้า ตั้งใจทำไรไม่ค่อยสำเร็จเล้ย

ว่าแล้วก็นอนอืดอยู่บ้านยันบ่ายสองเพิ่งจะกินข้าว วันนี้ทดลองทำไก่ต้มน้ำปลา
คิดว่าจะไม่มีกลิ่น ที่ไหนได้ กลิ่นตลบอบอวลเต็มบ้าน แต่ก็อร่อยพอใช้ได้
ซื้อเสบียงมาซะเยอะแยะ แต่ไม่ค่อยทำกิน ได้เวลางัดขึ้นมาทำมั่งละ

ตกค่ำเกือบดึกเจ้าของบ้านแวะมาคุย คงเพราะกังวลเรื่องบ้านจะว่างหลังเรากลับหลายเดือน
ก็พยายามหาคนมาอยู่แทนให้น่ะนะ แต่ก็ไม่รู้จะมีใครจังหวะพอดีกันหรือเปล่า
ก็เข้าใจแหละว่าเค้าก็ไม่อยากเสียห้องเปล่าๆ หลายเดือน ถ้าหาคนอยู่ไม่ได้
อย่างแย่สุดก็คงยอมโดนยึดค่ามัดจำแหละว้า หวังว่าจะโชคดีมีคนเสียบ

ตอนแรกคิดว่าถ้าส่งของใช้เวลานานหลายเดือน ก็ควรจะส่งกลับไปเลยตั้งแต่ปลายพฤศจิกา
ตกลงกันเรียบร้อยว่าสักปลายพฤศจิกา กลายเป็นว่าพอกลับไปเช็คข้อมูลมันแค่ 24 วัน
แป่ว ถ้าส่งไปแล้วตัวยังไม่กลับจะทำไงฟะ สงสัยต้องคิดกันใหม่อีกรอบว่าไงดี
แต่ก็ไม่อยากรบกวนคนอื่นมาช่วยขนเท่าไหร่ ถ้าไม่จำเป็น เกรงใจเหมือนกัน
เพราะของคงเยอะไม่ใช่เล่น ตอนนี้คนอื่นๆ เค้าเริ่มเก็บของกันบ้างแล้ว เหลือแต่เราที่ยังไม่เก็บไร
สงสัยต้องเริ่มๆ บ้างแล้ว จริงๆ คือยังเริ่มไม่ถูก ไฟไม่ลน ฤกษ์ไม่มาไม่เริ่ม แหะๆ

วันนี้เริ่มมานั่งคิดว่าใกล้กลับแล้ว ควรจะเตรียมตัวเรื่องอะไรบ้างที่เมืองไทย
นับเป็นก้าวต่อไปที่สำคัญไม่แพ้เรื่องเรียนที่นี่ คงต้องเริ่มดูๆ ว่าอยากสอนอะไร ปรับเปลี่ยนอะไร
พอคิดถึงเรื่องกลับบ้าน ใจนึงก็ไม่อยากรีบกลับ อยากอยู่เที่ยวต่ออีกสักหน่อย
แต่อีกใจก็ไม่อยากอยู่แล้ว ยิ่งอากาศหนาวขึ้น คงยิ่งรู้สึกไม่อยากอยู่ต่อมากขึ้น

เอานะ ค่อยๆ คิด ค่อยๆ ทำไป

เอารูปสมัยยังผมยาวมาตอนเดินเล่นช่วงหน้าร้อน
แถวหาดที่พอร์ทมัธ น้ำเย็นจะตาย เด็กยังลงไปเล่นน้ำกันได้
เด็กบ้านนี้สุดยอด

รูปนี้น่าจะเป็นช่วงก่อนกลับบ้าน ไหงหน้ามันอ้วน แก้มมันป่องจัง
ตอนนั้นกางเกงในรูปใส่แล้วยังหลวมมากต้องใส่เข็มขัด
ปัจจุบันกางเกงตัวนี้ใส่พอดีเด๊ะ ไม่มีหลุดสักแอะ